سنتز و شناسایی کمپلکس های بالانشین مزو-تتراآریل پورفیرین های حاوی فسفر و تانتالوم و تهیه نانوساختارهای هیبریدی سیلیکا-پورفیرین به عنوان جاذب برخی یون های سنگین آب

پورفیرین ها و متالوپورفیرین ها در زمینه های گوناگون نظیر کاتالیزورها، تبدیل انرژی خورشیدی، شیمی درمانی و ... نقش مهمی ایفا می کنند. بسیاری از متالوپورفیرین ها یک یون فلزی در مرکز حلقه ی تتراپیرولی دارند اما اگر شعاع یون های فلزی برای قرارگرفتن در حفره ی مرکزی ماکروسیکل بزرگ باشد (بزرگ تر از80-70 پیکومتر)، در خارج از صفحه ی لیگاند قرار گرفته و آن را واپیچیده می کنند. در این تحقیق، چهار سری از کمپلکس های بالانشین حاوی فسفر و تانتالوم از طریق واکنش بازهای آزاد مزو-تتراآریل پورفیرین(h2t(x)pp, x: h, br, ch(ch3)2, och3, ch3) با پذیرنده های pcl3، pocl3، pcl5 و tacl5 در دمای اتاق تحت عمل سایش تهیه شده اند. ساختار محصولات به وسیله ی طیف بینی های (1h, 31p, 13c) nmr, ft-ir و uv-vis و همچنین هدایت سنجی پیشنهاد شده است. نتایج نشان می دهد که تنها دو اتم نیتروژن پیرولنینی پورفیرین به عنوان الکترون د هنده به الکترون پذیرنده ها عمل می کنند و دو پروتون برروی نیتروژن های پیرولی باقی می مانند. علاوه بر این، در این کار تحقیقاتی، تهیه ی نانوساختارهای هیبریدی سیلیکا-پورفیرین به عنوان جاذب یون های سنگین، بررسی شده است. مزو-تتراکیس(پاراکربوکسی فنیل)پورفیرین تثبیت شده درون مونولیت سیلیکا، از طریق روش سل-ژل تهیه و با طیف بینی های مادون قرمز و انعکاس نفوذی شناسایی شده است. میکروسکوپ الکترونی عبوری نشان داد که نانوساختارها شامل ذرات کروی با میانگین اندازه ی ذرات حدود 90-80 نانومتر هستند. کارایی این مواد برای جذب یون های pb(ii)، cd(ii) و hg(ii) توسط طیف بینی انعکاس نفوذی و تکنیک جذب اتمی ارزیابی شده است. نتایج نشان می دهد که مونولیت سیلیکا-پورفیرین، جاذب موثری برای یون های سنگین موجود در آب است.